31 augustus -1 september
Wat maakt een treinreis, georganiseerd door Dick de Jong en Ellen Klarenbeek, toch altijd weer zo bijzonder? “Dat ga je pas zien als je het doorhebt” zou Johan Cruijff gezegd hebben. Dat zit hem dan bijvoorbeeld in al die kleine dingen die perfect geregeld zijn. Het begint al met een spiekbriefje van de hand van Jolien, dat elke deelnemer bij vertrek aangereikt krijgt met alle relevante gegevens over de reis en het schema voor beide reisdagen. Wat later, op een geschikt moment krijgt iedereen dan weer een paar A4-tjes met de belangrijkste wetenswaardigheden van de plaatsen die op het programma staan en daar hoort dan natuurlijk ook een stadsplan bij. In het hotel is het geen wachten en dringen bij de balie, maar ligt de kamerindeling al netjes klaar en bij rondleidingen door de stad loop je niet met de hele groep achter een enkele gids aan maar zijn, naar behoefte, meerdere gidsen geregeld. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend, maar ervaren reizigers maken het wel eens anders mee. Petje af dus voor onze Dick en Ellen!
Geheel volgens plan arriveerden we in Middelburg waar we eerst konden genieten van koffie met de bekende Zeeuwse Bolus die toch het allerlekkerste is met een beetje boter er op! Wat later volgde dan de lunch in restaurant de Houttuinen bij de Kloveniersdoelen, een indrukwekkend 17e-eeuws gebouw, waarna we met de lokale gidsen op stap gingen om Middelburg te verkennen. Dank zij deze gidsen waren we anderhalf uur later allemaal in staat geweest om Philip Freriks in “De Slimste Mens” zonder dralen de antwoorden te kunnen geven op de vraag: “Wat weet u van … Middelburg”. En dan hadden we het onder andere gehad over: de kleinste provinciehoofdstad omringt door singelgrachten, over het centrum van de lakenhandel met Engeland, de stadsbranden in de 15e eeuw, de mede-initiatiefnemer van VOC en WIC, de grote verwoestingen bij de bombardementen in WOII, over de abdijtoren Lange Jan als het symbool van Middelburg en over de Roosevelt Academy.
Het 4 sterren Fletcher hotel op loopafstand van het station was “bijna” van alle gemakken voorzien. “Bijna”, omdat, zoals de beheerder vooraf netjes had laten weten, de lift door omstandigheden tijdelijk buiten gebruik was. Na overleg met Dick en Ellen mochten deelnemers voor wie dit problematisch was daarom alsnog kosteloos annuleren. Van die mogelijkheid hebben toen 7 van de 30 ingeschreven deelnemers (wat het maximum was voor deze reis) gebruik gemaakt. Het goede nieuws was dan natuurlijk weer dat in het hotel de, best toch wel steile, trappen goed dienst deden als gratis fitness faciliteit. Bij de 23 deelnemers waren er overigens 7 die voor de eerste keer met de treinreisclub mee waren en daar hebben ze geen spijt van gehad.
Nadat we de eerste dag, tegen de weersverwachting in, toch stralend weer hadden gehad, begon onze tweede dag met flink wat regen. Na een kort treinritje van Middelburg naar Vlissingen was het dan ook hilarisch om in de regen over te stappen in het “Zonnetreintje”. Jammer, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben en we zaten er wel droog. En vanwege die regen werden we door restaurant Santiago getrakteerd op een extra kopje koffie in afwachting van de lokale gidsen. Na de koffie was de regen opgehouden en konden we weer op stap. En ja, ook nu waren we weer snel in staat geweest om te antwoorden op een vraag als: “Wat weet u van … Vlissingen” zoals: de ligging aan de Westerschelde, het belang van de beloodsing van immense containerschepen naar Antwerpen, de woonplaats van Michiel de Ruyter en niet te vergeten van zijn bekende derde vrouw Anna van Gelder, de rol van de stad in de slavenhandel als middenpassage van de bekende driehoekshandel, het mooie Cornelia Quackshofje, de prachtige St Jacobskerk, de Kazematten en de rol bij de Slag om de Schelde. Na de rondleiding was er, net als in Middelburg, dan weer alle tijd om op eigen houtje de stad verder te verkennen waarbij een bezoek aan het Maritiem MuZEEum (nee, geen spelfout) en een wandeling langs de prachtige boulevard bij velen de voorkeur had.
En dan was het al weer tijd voor het afscheidsdiner in restaurant Santiago, waarbij het woord “diner” op zijn plaats was en de tafels in carré-opstelling bijdroegen aan de gezellige sfeer. Tja, naast het leerzame van zo een treinreis gaat het ons senioren toch vooral ook om al die gezellige sociale kontakten. Het was 22.45 toen we, geheel volgens plan, in Best aankwamen en enigszins vermoeid maar zeker weer wijzer en voldaan, afscheid van elkaar namen met bijzondere dank aan Dick en Ellen.
Johan Callens
Foto´s Jolien Treinreis Middelburg+Vlissingen
Foto´s Ellen Treinreis Middelburg+Vlissingen