Treinreisclub ging naar Rotterdam, klein en groot
Op 15 maart, een prachtige zonnige dag, zijn we met 28 personen met de trein naar Rotterdam gereisd. Alle medereizigers zijn leden van de PVGE treinreisclub die sinds 2001 zesmaal per jaar een treinreis organiseert. Sinds de afgelopen 3 jaar wordt er ook een zevende treinreis georganiseerd, die vanwege het te ver uit onze woonplaats Best gelegen doel, twee dagen in beslag neemt. Een hotel overnachting is daarbij een aangename en plezierige toevoeging. Gelukkig vinden we steeds weer vrijwilligers-organisatoren die het stokje willen overnemen. De huidige werkgroep bestaat uit zeven koppels van twee personen, die eenmaal per jaar een paar maanden van te voren de reis gaan voorreizen.
Rotterdam in het groot
Een klein stukje lopen van het centraal station bevond zich het hoofddoel: Miniworld Rotterdam. We werden ontvangen met koffie met gebak en vertrokken direct daarna met gidsen van het gilde om Rotterdam in het groot te bekijken. De enorme pleinen blijken vaak grote parkeerkelders te herbergen van vaak 5 etages diep. Het plein moet onbebouwd blijven, omdat anders gevaar voor instorting bestaat. Belangrijke bezienswaardigheden waren het centraal station, de Delftse Poort, de diamantvormige Pauluskerk, het grote Schouwburgplein bij de Doelen, de Pathé bioscoop en het Theater Rotterdam, de Lijnbaan, ontworpen in 1948 door architectenbureau Van den Broek en Bakema, dat een nieuwe visie op winkelen, wonen en bevoorrading bedacht, het Coolsingel met het Rotterdamse stadhuis, de Bijenkorf, het World Trade Center, de verdiepte winkelpassage, in de volksmond ‘de Koopgoot’ genoemd, de Laurenskerk, de kubuswoningen van architect Piet Blom, het station Blaak, een soort vliegende schotel, van architect Harry Reijnders, in de volksmond ‘de fluitketel’ genoemd. Dit was het einde van de interessante stadsrondleiding. We stapten in station Blaak in de trein en binnen 3 minuten waren we weer terug op het Centraal station. Intussen was er in het restaurant van miniworld een lunch klaargezet.
Bijzonder kijkje achter de schermen
Miniworld is een enorm complex van in miniatuur uitgevoerde gebouwen, bruggen, molens, treinen, auto’s, en minimensjes. Om het goed te kunnen bekijken ben je al anderhalf uur zoet. De dag en nacht wordt gesimuleerd in 24 minuten. Wanneer de mini-avond valt en het complex donker wordt gaan er duizenden lichtjes branden. Een feeëriek gezicht. Voor de groep waren drie gidsen aangetreden die ons vertelden wat er allemaal voor nodig is om alles goed te laten werken. Ten eerste kregen we uitgebreide uitleg in de ‘control room’ over de computerbewaking van het rijdende materieel. Storingen werden direct verholpen door ter plaatse van de storing in te grijpen. Daarvoor moest de medewerker voorzichtig op de storingsplek klimmen zodat de storende trein of auto weer ging rijden. Was het maar zo makkelijk bij grote broer NS de spoorwegen! Het hele complex moet stofvrij worden gehouden. De speciale rails-schoonmaaktrein rijdt elke dag het gehele traject af. De borstel aan de onderkant van de trein is dan helemaal zwart van het stof. Ook wordt het hele complex met alle miniatuurtjes regelmatig gestofzuigd.
Wat je je niet realiseert is dat de treintjes vele kilometers afleggen en daardoor slijten, waardoor er onderdelen vervangen moeten worden. Ook krijgt elke trein na een paar uur rijden rust, want anders zou het motortje doorbranden. We hebben rondgekeken in de werkplaats van miniworld, waar elektrotechnici reparaties uitvoeren. Daar staat ook de grote laserprinter die met behulp van gedigitaliseerde bouwtekeningen gebouwen en bruggen uitprint, en de verfbussen waarmee de gebouwen in de juiste kleur worden gespoten. Deze rondleiding gaf enorm veel meerwaarde aan ons bezoek.
Ons diner werd gehouden in een Anatolisch en Mesopotamisch restaurant waar alle gerechten volgens veelal eeuwenoude tradities werden bereid. De tafel werd helemaal vol gezet met schaaltjes met heerlijkheden.
Einde van een interessante dag.