Op vrijdag 22 juli met de PVGE-treinreisclub naar Ravenstein
Leerzaam en gezellig!
In een groep van 24 PVGE-leden reisde ik van Best naar Ravenstein comfortabel met de stoptrein, die volkomen ten onrechte ook wel Sprinter wordt genoemd. Dan in 20 minuten lopend naar het oude centrum van dit vestingstadje.
Een plaats aan de Maas met maar 3.000 zielen en dan toch met zo’n interessant verleden! Zoals de gids in Het Raadhuis liet weten, begon de geschiedenis van Ravenstein in 1360. Toen liet Walraven van Valkenburg, een leenman van hertog Hendrik III van Brabant, zijn kasteel Ravenstein bouwen aan de Maas. Gefinancierd met de opbrengst van tol, die hij vanuit zijn kasteel in Herpen elke schipper liet betalen die langs wilde varen. Rondom de burcht ontstond al snel een nederzetting die de naam Ravenstein kreeg (‘stein’= kasteel, van Walraven). Het plaatsje kreeg in 1380 stadsrechten van de halfbroer van Walraven. Een sprekend voorbeeld van middeleeuwse vriendjespolitiek.
Na een verloren veldslag en de gevangenneming van de heer van Ravenstein kwam ‘Het land van Ravenstein’ eind 14e eeuw in Duitse handen. De Hollanders heersten er tijdens de tachtigjarige oorlog (1568-1648), waarna de Duitsers de macht weer overnamen. Afwijkend van de heersende moraal was er in het Land van Ravenstein godsdienstvrijheid. In de eeuwen die volgden, gaven protestanten en katholieken een geweldig voorbeeld van vreedzaam samenleven. Er kwam een eind aan de Duitse overheersing toen Franse troepen van Napoleon het gebied in 1794 annexeerden. In 1815 werd het verkocht aan het kersverse Koninkrijk der Nederlanden, dat kasteel Ravenstein in 1818 tot en met de fundamenten sloopte. Dat was nog eens lekker voordelige monumentenzorg!
De stadsgids van de groep waarin ik zat, vertelde tijdens de rondleiding bijzonder enthousiast en veel over de geschiedenis van het stadje. Daardoor kwamen de straten met kinderkopjes en prachtig onderhouden huizen, kerken, gebouwen, vestingwerken en de hoogste stellingmolen van Noord-Brabant tot leven.
Na een bijzonder gezellige en lekkere lunch op een zonnig terras met een aantal voor mij nieuwe gezichten, was het volgende onderdeel van de dag een bezoek aan het Leerlooierij Museum. Jammer genoeg liet de videoapparatuur onze groep in de steek, waardoor we alleen mondelinge informatie kregen. Er werd ons onder andere geschetst hoe van een koeienhuid leer werd gemaakt en onder welke barre omstandigheden dat proces moest worden uitgevoerd. Het was maar goed dat er geen geur bij het verhaal werd geleverd, want de stank moet adembenemend zijn geweest. Na een uitgebreid verhaal over de geschiedenis van de leerlooierij zelf, zouden we op zolder horen hoe schoeisel van leer werd geproduceerd. Helaas konden we daar niet terecht omdat de uitleg aan een van onze andere groepen nogal uitliep. Een goede reden om nog eens terug te gaan voor het complete verhaal.
Mijn groep kwam de wachttijd bijzonder prettig door op een zonnig bankje, met uitzicht op water met daarin een meerkoet met jong. Als vanzelf ontstonden er weer boeiende gesprekken met mede PVGE-leden.
De middag werd afgesloten met een voortreffelijk driegangen diner bij De Keurvorst, met interessant tafelgezelschap.
Op de terugweg in de trein raakte ik aan de praat met een struise jonge vrouw die in Nijmegen 3 keer 40 km had gelopen. Als bewijs van haar 12e deelname droeg ze een 4-daagsekruis, een fikse bos gladiolen en sokken om voeten met een gevarieerde collectie blaren. Met haar wandelschoenen in de hand strompelde ze in Rosmalen het perron af…
Ik kan volmondig zeggen dat ik een afwisselende en bijzondere treinreisdag heb meegemaakt! Met dank aan de organisatoren Leo en Brigid de Wals.
Marjel van Dijk
Informatie is afkomstig van:
- Stadsgidsen van Ravenstein
- www.heemkunderavenstein.nl
- Gidsen van het Leerlooierijmuseum
- www.leerlooierijravenstein.nl
- Wikipedia
- Brabants Dagblad, 21 augustus 2017.