Op 17 juli verzamelden zich 30 personen voor een treinreis naar Schiedam, de stad die dit jaar haar 750-jarig bestaan viert. Na een vlotte treinreis met overstap in Tilburg en Rotterdam arriveerden we daar even voor 11 uur. Een wandelingetje door de binnenstad, langs de ruine van het kasteeltje van Aleida van Holland, leidde ons naar de bibliotheek waar we op ons gemak genoten van koffie met appelgebak. Deze bibliotheek is gevestigd in de voormalige Korenbeurs, een rijksmonument van rond 1890. De korenbeurs, waar naast granen ook moutwijn en spoeling werden verhandeld, speelde een belangrijke rol in de hele jeneverindustrie. De handel vond plaats in de overdekte binnenplaats van het gebouw. Tegenwoordig staat er veel groen in dit atrium.
Fons sloot zich hier ook bij de groep aan, zodat we na de koffie compleet richting het jenever-museum konden lopen. Onderweg passeerden we een van de oudste bruggen van Schiedam (handbediening!). Verder vielen de molens op, voornamelijk door hun hoogte. Vroeger waren dat er nog meer en allemaal waren ze extra hoog, om zo voldoende wind te kunnen vangen.
Het jenevermuseum is gevestigd in een voormalige moutbranderij en distilleerderij aan de Lange Haven. Hierin bevindt zich de enige nog werkende historische branderij waar met kolen op traditionele wijze naar oud recept moutwijnjenever gestookt wordt en na drie jaar lageren op vat verkocht als 'Old Schiedam'. Momenteel is de stokerij echter niet te gebruiken wegens reparatie.
Na de uitbereide rondleiding (helaas zonder proeverij) stapten we in een fluisterboot voor een rondvaart door de havens. In Schiedam heten het nl. geen grachten maar havens. Nadat de gids erop gewezen heeft valt op hoeveel voormalige branderijen (rechts van de voordeur een en links twee ramen) er langs het water staan. Verder natuurlijk de nodige voormalige pakhuizen, al dan niet omgebouwd tot appartementsgebouwen. Verderop voeren we langs de gemoderniseerde distilleerderij van Nolet waar de bekende Ketel 1 gemaakt wordt. Ernaast staat de hoogste stellingmolen ter wereld, die naast blikvanger en ontvangstruimte voor gasten ook een wind-energiecentrale is voor het bedrijf. Het bedrijf zelf is verdeeld over twee gebouwen ter weerszijden van de haven, die met een tunnel onder het water met elkaar verbonden.
Na de rondvaart kon iedereen op eigen gelegenheid nog een uurtje op verkenning of een terrasje pakken (geen overbodige luxe met de warmte). Daarna sloten we ons verblijf af met een bezoek aan het Grieks restaurant. Het eten duurde wat langer dan gepland, waardoor we moe maar voldaan een half uurtje later dan gepland terugkeerden in Best. Ans en Olga, bedankt!
Herman Wester