“Verborgen pareltjes van Utrecht” – 1 november 2025
De laatste wandeling uit de serie van dit jaar begon wat trubbelig: een aanrijding op het spoor zorgde voor flinke vertraging, maar toen iedereen eenmaal in Utrecht was, kon het avontuur beginnen. De voorspelde regen bleef grotendeels uit en door die paar spettertjes onderweg lieten de vijftien goed voorbereide wandelaars zich niet uit het veld slaan.
Vanaf de eerste stop bij het tegeltableau zat de stemming er goed in. Geschiedenis en kunst kwamen hier letterlijk samen in het straatbeeld. De Mariaplaats bleek een oase van rust midden in de stad, en in de mooie tuin van hotel Karel V werd de kamerprijs van dit chique hotel gegoogeld — “valt eigenlijk best mee voor vijf sterren,” klonk het.
De route voerde langs verstilde hofjes, verborgen tuinen en verrassende verhalen. In het Abraham Dolehof stond de indrukwekkende Oosterse plataan van 170 jaar oud, en in de Hortus ontdekten we dat er zelfs kaki’s groeien (al bleek de geplukte vrucht nog niet rijp). Het Bruntenhofje met zijn huisjes voor arme weduwen maakte indruk, net als de Jan van Ling-tuin, ooit stiekem aangelegd door een buurtbewoner die zijn liefde voor groen niet kon laten.
De lunch in eetcafé De Poort was een gezellig rustpunt met uitzicht op de Oude Gracht, lekkere tosti’s en warme drankjes — zelfs met het drinkwaterprobleem wist Utrecht raad. Later dronken we thee (of iets sterkers) in een bruin café met een steile trap en een piepklein toilet: een belevenis op zich.
Onderweg kwamen we bijzondere plekken tegen: drie pandhoven, romantische hofjes, een molen midden in de stad, en zelfs Anna en Elsa (uit de film Frozen) in de Domtuin — een onverwacht fotomoment voor de kleinkinderen. De verhalen over St. Maarten, oude stadslegendes en moderne vrijwilligersprojecten gaven de wandeling extra kleur. Bij de herbouwde stadskraan bleek dat we twee gediplomeerde raddraaiers in de groep hadden.
Na een laatste blik op de herfstige singel eindigden we in de zon. Wat begon met oponthoud en slechte weersvoorspellingen, werd uiteindelijk een dag vol ontdekkingen, gezelligheid en verwondering.
“Het was meer dan een wandeltocht,” zei iemand bij het afscheid. “Meer een grote rondleiding, met een goede gids.”
En zo sloten we deze reeks wandelingen in stijl af — met dank aan iedereen die meeliep, meedacht en meegenoot.
Wordt vervolgd in 2026.
Dit verslag is geschreven door AI op basis van input door de deelnemers. De foto’s zijn gemaakt door Arida, waarvoor dank.