De reis van de gemiste regens
Op vrijdag 23 mei in alle vroegte maakte onze chauffeur John van Dinten de bus open, laadde onze koffers in en konden we aan onze reis naar meerdere Hanzesteden in Noord-Duitsland beginnen. Het zou een voorspoedige reis worden naar een deel van Duitsland dat verrassend veel lijkt op ons eigen kikkerlandje: veel vlaktes en hier en daar wat laag heuvelland met als hoogste punt een heuveltje half zo hoog als de Vaalserberg.
Bremen
Onze eerste Hanzestad was Bremen, waar we op onze reis naar het hotel enige uren vertoefden. Ondanks de wat onzekere weersvoorspellingen hadden we daar prima weer. We zagen de Sankt Petri Dom, de befaamde Bremer Musikanten een beeld naar de sprookjes van Grimm en buurtschap Schnoorl met oude straatjes en verrassende winkeltjes. Op naar ons hotel in Stemmen.
Stemmen is een gat van niks met amper 850 inwoners, kilometers van het volgende al even kleine dorp en dus erg rustig. Maar het was een prima hotel in je kan er heerlijk ongestoord slapen.
Hamburg
In het centrum van Hamburg was het gedaan met de rust. Een krioelende massa wachtte ons, maar gelukkig was het weer goed en was het op de terrassen prima toeven. En het stadse gewriemel zagen we vooral vanuit de bus tijdens een rondrit door het centrum met de uitleg van een gids. Die tocht voerde langs chique winkels en nog chiquere buitenbuurten waar kapitale villa’s en appartementsgebouwen de welvaart van het huidige Duitsland en Hamburg verkondigden. Weinig deed herinneren aan de enorme verwoestingen uit de oorlog toen tijdens een vuurstorm wel 70 procent van de stad afbrandde en tienduizenden mensen het leven verloren. Een nagenoeg vergeten ramp, minstens zo erg als het bombardement op Dresden. Terug naar ons hotel plensde de eerste regen.
Lünenburger Heide
Op dag drie gingen we naar de Lünenburger Heide, een streek waar destijds vele Nederlandse militairen op oefening schuttersputjes groeven. Het is een mooi natuurgebied, maar de heide zelf is ernstig aan het teruggaan. Doordat er onvoldoende schapen zijn om het uitgestrekte gebied te begrazen zie je overal houtopslag van berken en eiken. Over 25 jaar rijdt men hier door het Lünenburger Wald… Onze huifkartocht over de heide vond plaats in de regen. Het was gezellig in de huifkar, maar ik heb nog nooit in zo’n lange rit zo weinig heide gezien… Maar we zaten binnen en later klaarde het weer wat op en scheen zelfs een waterig zonnetje.
Stade en appeltjes
De vierde dag voerde ons naar het schilderachtige stadje Stade met een klein haventje en een mooi oud centrum. Prima terrasjes en een goede lunch. Het Hanzeverleden van het stadje wordt er fel gekoesterd. Gezien de mooie gebouwen van enkele honderden jaren her is dat terecht, ook al stelt de haven nu niets meer voor.
Daarna gingen we naar een fruitbedrijf in het “Altes Land” dat bekend staat om dit soort bedrijven. Op Herzapfelhof werden we ontvangen en ik raakte erg onder de indruk van de professionaliteit op het gebied van fruitteelt, verwerking, afzet en marketing. Een modelonderneming in alle aspecten. Op 50 hectaren staan daar 330.000 appel- en fruitbomen (peren, kersen) die vele tonnen heerlijkheden opleveren. En die worden vanuit het bedrijf rechtstreeks vermarkt. We werden er in een soort treintje rond gereden en waren net vòòr de regen binnen… En regenen deed het vooral de rest van die dag èn de nacht.
Lübeck
De vijfde dag bracht ons naar Lübeck, de “koningin van de Hanzesteden”. Dat is te zien, want het verleden wordt daar zorgvuldig gekoesterd. De stad ligt op een eilandje in de rivier de Trave en werd, zoals alle steden die we zagen, in de oorlog flink beschadigd. Maar de Duitsers zijn ook meesters in het herstel van hun historie. Lübeck lag er schoon en helder bij. Kerken van baksteen, maar van bijzondere schoonheid en het bakstenen gotische Heiligengeist-hospitaal liggen erbij of er nooit Engelse bommen zijn gevallen. De enige getuigen daarvan zijn wellicht, zoals ook in Bremen en Münster het ontbreken van middeleeuwse glas-in-lood-ramen die vrijwel overal zijn vernield. En natuurlijk de Holstenpoort, die bij ons vroeger, naar ik meen, op schoppenaas prijkte. En ook vandaag wisten we de regen te ontwijken omdat we alweer in de bus zaten voor het slecht werd.
Münster
Maar de regen zou ons uiteindelijk toch parten spelen, en wel tijdens ons bezoek aan Münster op onze terugreis. Het ging nog goed toen Adriaan en ik zaten de lunchen aan de Markt daar. Er dook een forse onweersbui op, maar onder een stevig luifel zaten we nog droog. Nadat we het Altes Rathaus en de dom hadden bekeken liepen we in de zonneschijn terug naar de bus. Rond drie uur vertrokken we en drie kwartier later waren we al 500 meter opgeschoten… We stonden muurvast in een file voor een door werkzaamheden versmalde weg in een onweersbui van Bijbelse proporties. Het water gutste in stromen, maar gelukkig aan de buitenkant van de bus. Toen we eindelijk Münster uit waren ging de reis vrij voorspoedig met wat korte files in het Roergebied. Maar de prima lunch bij de Zwaan in Deurne maakte de dag weer goed en rond half negen zette onze trouwe chauffeur John ons weer in Best af. Een mooie reis, door Robert Bol prima georganiseerd en begeleid. Smaakt naar meer….
Willem van Beerendonk