Beieren: land van oud en nieuw
Op 22 mei vertrok de PVGE-reis voor een week naar het noorden van Beieren. We beleefden een voorspoedige heenreis, waarbij we het uitzonderlijke geluk hadden dat alle files aan de andere kant van de Autobahn stonden. We kwamen dan ook prima op tijd in Velberg aan. Ons hotel droeg de naam “Zur Post”, zoals duizenden anderen in Duitsland. Een bedaagd, maar zeer gastvrij familiehotel met een prima keuken, een gezellige “Bierstube” en een evenzeer gezellige “Biergarten”.
In Beieren is niks klein als het op eten of drinken aankomt. De Bratwursten zijn groot en de glazen bier beginnen bij een halve liter. Overigens niet het enige waar Beieren in uitblinkt, want we zagen mooie tot zeer mooie landschappen en voeren over de prachtige (maar niet blauwe) Donau.
Ons eerste bezoek betrof het Audi-museum in Ingolstadt, waar enkele zeer fraaie klassiekers stonden te pronken, evenals de snelle bolides van nu. We kwamen er via Dietfurt een typisch klein Zuid-Duits stadje.
De dag erop ging het naar Neurenberg, waar we in een toeristentreintje werden rondgereden. Duidelijk was te zien hoe in deze oude stad de bombardementen van de Tweede Wereldoorlog hebben huisgehouden. Maar het marktplein met zijn mooie kathedraal en beroemde twaalf uurs carillon mochten er toch wel zijn.
Het verschil met het vrijwel ongeschonden Regensburg, de dag daarop, was groot. Een mooie oude stad met een middeleeuws chaotisch stratenpatroon en tal van oude gebouwen van Romeins tot middeleeuws, renaissance en barok; het stond er allemaal. En natuurlijk… de Donau met zijn negenhonderd jaar oude brug. Onze stadsgids legde het allemaal haarfijn uit, en niet zonder trots. Na het avondeten hadden we een typisch Beierse muziekavond. Deze heb ik aan mij voorbij laten gaan, omdat dat echt mijn muziek niet is.
Wat minder oud was de “Befreiungshalle” in Kehlheim. Wij denken bij “bevrijding” al snel aan 1945, maar bij dit monument ging het om de bevrijding van Beieren via de veldslagen tegen Napoleon. Op de binnenkant van de grote koepel stonden de namen van legio veldslagen en generaals. De veldslagen tegen Napoleon die men in een eerdere fase zonder uitzondering verloor, heb ik niet kunnen vinden…
Bij werkelijk schitterend weer maakten we daarna een boottocht over de Donau. Vanwege de “Donaudurchbruch” wordt dit stuk gezien als een van de mooiste van de hele rivier. Imposant was het wel toen de rivier zich tussen tachtig meter hoge rotsen door een kloof van iets meer dan 100 meter perste.
De laatste dag was gereserveerd voor een bezoek aan de “Koning Otto Druipsteengrot”. Dit is naar men zegt, de mooiste druipsteengrot van Duitsland. Of dat klopt, weet ik niet. Maar mooi was hij wel, vooral het tweede deel met sprookjesachtige en groteske formaties. Een deel van ons gezelschap ging te voet naar Velburg terug door een zeer fraai bos dat er na een mild buitje, uiterst fris bij lag.
Dinsdag 28 mei mochten we vroeg uit de veren voor de terugreis. Evenals de heenreis liep die uiterst voorspoedig zonder vertraging. Omdat we een slotdiner hadden in Deurne, waren we ook net laat genoeg om de files van de Eindhovense spits te ontlopen. Keurig op tijd stapten we uit bij Den Ekker.
De waardering van deze reis?? Prima week, veel en veel moois gezien met veel variatie. Alleen om zo een week in elkaars gezelschap te reizen en te ontdekken, was het meer dan waard. Over een paar weken gaan we naar Normandië. Ik heb er nu alweer zin in…
Willem van Beerendonk
Klik op de groene knop voor alle foto’s (van Jolien Wiertz) op origineel formaat.