Een prachtige en onvergetelijke reis naar Zwitserland en Italië.
Op 25 augustus reden we vanuit Best met de bus naar Savognin in Zwitserland. De volgende dag was de Bernina Express een van de hoogtepunten van onze reis. Deze fascinerende treinreis staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Door de regen van de voorgaande dag, hing er bij vertrek een laaghangende nevel. De trein passeerde verschillende tunnels en op een gegeven moment kwamen we uit een tunnel en daar brak de zon door. Wat je allemaal te zien kreeg vanuit de trein was heel overweldigend, diepe ravijnen, begroeid met slanke hele hoge dennenbomen. Panoramische landschappen en snelstromende riviertjes. Bergdorpen, bergmeren, besneeuwde bergtoppen. Je zag een mooie gradatie aan grijze tinten. In de rotsen zag je als het ware verschillende figuren. Het ene uitzicht nog mooier dan het andere. Bij de Morteratsch-gletsjer maakte de trein een stop om prachtige foto’s te kunnen maken en te genieten van het uitzicht.
Bijna aan het einde van ons traject ging de trein over een spectaculair circulair viaduct om op korte afstand hoogte te kunnen overwinnen; zowel om te stijgen als om te dalen. Hierbij kon het achterste gedeelte van de trein het voorste gedeelte zien. Hoe mooi het was is moeilijk onder woorden te brengen. Maar iedereen voelde het en deelde het met elkaar. De rit eindigde bij de palmen in Tirano in Italië waar we tijd hadden om te lunchen. Van daaruit reden we met onze bus terug naar Savognin.
Op dinsdag stond een andere treinreis op het programma.
We zijn eerst met de bus naar Chur gereden waar we een paar uur vrije tijd voor onszelf hadden. We bezochten daar de Maria Himmelfahrt kerk. Op een terrasje gezeten voor het Kunsthaus hadden we uitzicht op de tuin met grote Mammoetbomen (Sequoia’s). Hierna reden we met de Glacier Express naar Andermatt. Het was jammer dat de voor ons gereserveerde zitplaatsen niet bij elkaar waren, zodat de groep verspreid was over twee wagons. De rit verliep verder ook chaotisch vanwege de medewerkers van de catering die continue af en aan liepen met volle dienbladen en daarna weer met leeg serviesgoed. Onderweg zag je witte rotswanden en we genoten van het Zwitserse landschap. We passeerden de Oberalppas waar de Rijn en de Rhône ontspringen. Daarna bracht de chauffeur ons van Andermatt langs het Lago Maggiore weer terug naar het hotel in Premeno.
Een dag later reden we naar Arona langs het Lago Maggiore. Het zag er prachtig en liefelijk uit, echt een vakantiegevoel. Voor de rest van deze week werden we begeleid door een gids van het hotel, Lorrella. Wat heel bijzonder was waren de uitgedeelde oortjes die we van Rob kregen zodat we onze gids op afstand konden horen. Net buiten Arona hebben we een heel imposant koperen standbeeld van 35 meter hoog bezocht van San Carlo Borromeo. Degenen die wilden konden de sokkel beklimmen (trap 60 treden) om op het “terras” te genieten van een fantastisch panoramisch uitzicht over het Lago Maggiore. In Arona hebben we rondgewandeld en daar kwamen we een grote prachtige stenen kerststal tegen. Op de terugweg naar het hotel hadden we nog een uurtje te besteden in Stresa. Daar was een charmant historisch centrum met veel leuke winkels en boetiekjes waar we nog wat konden shoppen of een ijsje eten.
Er stond nóg een treinreis op het programma. Met de kleurrijke Palmen Express zijn we vanaf Domodossola langs stuwmeren, valleien en Santa Maria Maggiore naar Locarno gereden. In Locarno hadden we langere tijd om deze stad te bezoeken. Langs de boulevard waren veel eetgelegenheden om te lunchen en het historisch centrum had een leuke overdekte galerij waar het gezellig winkelen was. ’s Avonds na het diner nam Deborah, de dochter van de hoteleigenaar, degenen die daar nog energie voor hadden mee op een korte wandeling naar een uitkijkpunt van waaruit we fantastisch uitzicht hadden op het Lago Maggiore bij avond met zijn lichtjes over het water.
De volgende nieuwe dag werden we vergezeld door twee gidsen, Lorrella en Gaya, voor een bezoek aan de Monte Rosa. Deze imposante berg was heel overweldigend, indrukwekkend. Je werd als mens heel nietig. De busrit er naartoe was ronduit een uitdaging; voor de buschauffeur en overige weggebruikers dan. Het was een smalle, bochtige bergweg van 30km lang door dorpjes. De bochten waren nu en dan zo scherp dat tegenliggers soms wel 100m of meer achteruit moesten rijden voordat de bus ruimte genoeg had om erdoor te kunnen. Dit gebeurde wel drie keer. Ook waren sommige straatjes in de dorpen zo smal (vanwege de bebouwing) dat de bus aan weerszijden maar 10cm ruimte had om te kunnen passeren. Onderweg hadden we regelmatig zicht op de Monte Rosa die met zijn mooie top wolkeloos schitterde in de ochtendzon.
Tijdens de stoeltjeslift kon je alles heel goed waarnemen, ruiken en de stilte voelen. Dan hoorde je weer de kracht van het gele gletsjerwater dat naar beneden kletterde. Even verderop hoorde je de bellen van de koeien op de berg. Met de gidsen hebben we een kleine wandeling gemaakt naar de gletsjer en daar kregen we een prachtig panorama te zien. Daarna kregen we een lunch aangeboden met streekgerechten en wijn. Dat was fantastisch. Onder leiding van de gids bezochten we Macugnaga met zijn oude lindenboom uit het jaar 1100 met een stamomtrek van 7 meter en de oude kerk met zijn Lourdes-grot. De vele verongelukte, sommige ook zeer ervaren, bergbeklimmers van de Monte Rosa lagen daar op het kerkhof begraven. Ook bezochten we een typisch Walser-Duits huisje, ingericht als museum. Daar hebben zeer kleine mensen gewoond van ongeveer 1 meter 50. Wat leuk was dat veel dingen van vroeger ook voor ons herkenbaar waren.
De laatste dag in Italië bezochten we Intra, gelegen aan het Lago Maggiore, waar een grote markt was. Kleding, tassen, riemen, portemonnees, de meest veelzijdige soorten kaas, droge worst en fruit waren er te koop. Het oude centrum met kiezelstraatjes en vele smalle steegjes met doorkijkjes en boogjes kende veel leuke winkeltjes. Er was ook een prachtige basiliek. En natuurlijk hebben we daar ook een heerlijk ijsje gegeten. Terug bij het hotel konden we om 5 uur, onder leiding van Deborah, nog een wandeling maken door het oude gedeelte van Premeno. Op de terugreis zijn we over de Gotthardpas gereden en we zijn verschillende keren gestopt om te genieten van het uitzicht. Dat was zeker de moeite waard. De terugreis was met een overnachting in het Schwarzwald in 2 dagen verdeeld. De buschauffeur John heeft ons voortreffelijk gereden. Petje af. Ongelofelijk knap. Chapeau!! Onze dank hiervoor. Elany, kleindochter van John, heeft ons tijdens de hele busreis van drankjes voorzien. Hartelijk dank!!
Ook een extra bedankje voor de reiscommissie, maar voor ons speciaal Rob. Altijd was hij er voor iedereen. Ook een bedankje voor alle medereizigers waardoor de reis heel aangenaam en gezellig was, wat blijkt uit het lange na zitten op het gezellige terras bij het hotel buiten na het diner. Want het was altijd mooi weer.
Samen met Ton was dit onze eerste onvergetelijke reis met de PVGE.
Hanny Vermaesen
Kijk voor meer foto's op het originele formaat bij Mijn PVGE - Fotoalbum
Noot van de redactie:
Tijdens deze reis heeft Ria Donatz veel vlinders gefotografeerd. Omdat het reisgezelschap altijd benieuwd was welke vlinder zij weer gevonden had heeft zij een collage gemaakt en die toegestuurd om hier te laten zien.
